ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک منطقه چالوس و نوشهر در اثر وقوع زلزله با استفاده از روش سرعت موج برشیVs ))

روانگرایی یکی از شایع­ترین اثرات تغییر شکل زمین در اثر وقوع زمین­لرزه است و اغلب علت اصلی آسیب و تخریب ساختمان­ها و زیر ساخت­ها می­باشد. منطقه مورد مطالعه ( گستره چالوس و نوشهر) در نوار ساحلی دریای خزر واقع شده و بر روی مواد سست آبرفتی واقع شده و در طول تاریخ، شاهد زلزله­های متعددی بوده است. در این تحقیق، روش سرعت موج برشی (Vs) با به کاربردن 5 رابطه تجربی جهت ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک­های شهرهای چالوس و نوشهر با فرض شرایط بدون سمنتاسیون و با سمنتاسیون مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین با توجه به توزیع گمانه­های مورد ارزیابی که در قسمت رسوبی گستره مورد مطالعه با سن کمتر از 10000 سال قرار دارند، جواب­های با شرایط بدون سمنتاسیون مورد قبول است؛ آنالیزهای انجام شده نشان می­دهد که  از میان 46 حلقه گمانه، تحلیل شده، 35 گمانه مستعد روانگرایی هستند که بیشتر آن­ها در شهرستان نوشهر واقع شده­اند. با توجه به مقادیر شاخص­ پتانسیل روانگرایی بدست آمده در گستره مورد مطالعه بر اساس روش سرعت موج برشی با فرض شرایط بدون سمنتاسیون خاک، 7/8 درصد گستره مورد مطالعه در محدوده 0PL = ، 2/15درصد در  محدوده  5> PL > 0، 3/41 درصد در محدود 15> PL> 5و 8/34درصد در محدوده 15سطح ایستابی یک پارامتر مهم در روانگرایی خاک می­باشد، با توجه به  بالا بودن سطح ایستابی، و با در نظر گرفتن پتانسیل بالای لرزه خیزی منطقه، احتمال روانگرایی بالا می­رود.

کلیدواژه ها:

روانگرایی ، سطح ایستابی ، سرعت موج برشی ، مقاومت برشی تناوبی