طراحی مدلی برای به کارگیری رسانه های اجتماعی در برندسازی ملی جمهوری اسلامی ایران از منظر گردشگری مذهبی

برندسازی ملی صورتی از هشیاری ملی است که در قرن بیست و یکم به شکل جدی به آن پرداخته شده است. آفرینش و ارتباطات هویت ملی با استفاده از ابزار و تکنیک ها به خصوص استفاده از رسانه های اجتماعی می تواند بسیار توانمند صورت پذیرد. این تحقیق به شناسایی و تعیین عوامل مهم در بکارگیری رسانه های اجتماعی در برندسازی ملی جمهوری اسلامی ایران از حیث گردشگری مذهبی پرداخته است. با استفاده از نظر خبرگان و دست اندرکاران درسازمانهایی که به نحوی با این مساله به نوعی درگیر می باشند و بسط مدل انهلت[1] در برندسازی ملی به برندسازی ملی در رسانه های اجتماعی و معرفی عوامل دهگانه مرتبط با محتوا در این رسانه ها، مدلی پیشنهاد و برای آزمون مدل، پرسشنامه ای طراحی گردید و پس از آزمون پایایی و روایی آن در اختیار 600 نمونه بدست آمده از جامعه مربوطه قرار گرفت و پس از جمع آوری پرسشنامه ها، 384 پرسشنامه مورد تحلیل قرار گرفت و با استفاده از شاخص های آمار استنباطی (آزمون فیشر و آزمون 2χ کارل پیرسون) به تایید یا رد فرضیه ها پرداخته شد. تحلیل نتایج، ده عامل قابلیت دسترسی، قابلیت اجرا و به کارگیری، تخصصی و حرفه ای، الهام بخشی، آموزش دهندگی، ایجاد انگیزه و حس رقابت، قابلیت انطباق و سازگاری، شفافیت، محبوبیت و جامعه پذیری تایید نمود. ایجاد بستر مناسب برای بهره گیری از فناوری اطلاعات در جهت آموزش و بازآموزی در کنار افزایش سواد رسانه ای در جهت استفاده از رسانه های اجتماعی برای برندسازی ملی در داخل و خارج از کشور می تواند زمینه ساز جایگاهی شایسته برای گردشگری مذهبی جمهوری اسلامی ایران باشد.  

کلیدواژه ها:

برندسازی ملی ، رسانه های اجتماعی ، سواد رسانه ای ، فرهنگ و میراث ، صنعت گردشگری مذهبی