بررسی رابطه ی میان دینداری و سرمایه ی اجتماعی در میان دانشجویان دانشگاه گلستان

هدف این تحقیق شناسایی رابطه­ی میان دینداری با سرمایه­ی­ اجتماعی و ابعاد آن است. روش تحقیق همبستگی با پیمایش اجتماعی بوده است. جامعه آماری کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل دانشگاه گلستان به تعداد 3219، حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 360 نفر تعیین گردید و نمونه ها با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و بکارگیری انتساب متناسب با حجم بر اساس جنسیت و دانشکده به تناسب انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار سنجش برای ارزیابی سرمایه اجتماعی، پرسش­نامه­ی محقق ساخته و برای دینداری پرسشنامه استاندارد شده گلاک و استارک بوده است. برای سنجش دینداری چهار بعد، اعتقادی، عاطفی، پیامدی و مناسکی و برای سرمایه­ی اجتماعی شش بعد اعتماد اجتماعی، اعتماد نهادی، مشارکت رسمی، مشارکت غیر رسمی، تعاملات اجتماعی، و اعتماد در روابط بین شخصی در نظر گرفته شد. پردازش و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان داد که بین دینداری و سرمایه­ی اجتماعی دانشجویان رابطه مثبت و معنی دار قوی وجود دارد. علاوه بر این، بین ابعاد دینداری با ابعاد سرمایه­ی اجتماعی (اعتقادی، عاطفی، پیامدی و مناسکی) رابطه­ی معنی دار مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

دینداری ، سرمایه ی اجتماعی ، دانشجویان ، دانشگاه گلستان