تلفیق سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS) و فرآیندهای تصمیم گیری چندمعیاره درمکان گزینی پارک های طبیعی- منطقه ای مطالعه موردی: استان مازندران

مکان گزینی نواحی مستعد احداث پارک های طبیعی- منطقه ای،ازایده های مهم در مدیریت و توسعه مکان های جغرافیایی است. این امر نقش مهمی درحفاظت ازمنابع زیست محیطی واقتصادی کشورهای جهان ایفامی کند؛به طوری که توسعه آن درهرکشوری نیازمندمدیریت وبرنامه ریزی موثردراین حوزه است. هدف ازپژوهش حاضر، شناسایی نواحی مستعداحداث پارک های طبیعی- منطقه ای دراستان مازندران است تاضمن حفاظت ازمنابع طبیعی استان،زمینه تامین منابع مالی پایدار،برای مجموعه مدیریت استان فراهم شود. این تحقیق ازلحاظ هدف، کاربردی؛ازلحاظ روش،توصیفی- تحلیلی است وازتحلیل سلسله مراتبی ومجموعه سیستم های تصمیم گیری چندمعیاره درکنارمجموعه های فازی واعمال نتایج درسیستم اطلاعات جغرافیایی،به منظورشناسایی نواحی مستعداحداث پارک های طبیعی- منطقه ای دراستان مازندران استفاده شده است. دراین مطالعه ازمعیارهای متفاوتی استفاده شد. الگوی بهینه موردنظردرمحیط نرم افزارGISبااستفاده ازمدل های سلسله مراتبی وفازی به طورجداگانه وزندهی شده ونقشه نهایی هرکدام تولیدشد. پس ازتلفیق لایه های ایجادشده باهردوفرآیند 129817 هکتارازاراضی این استان جهت ایجادپارک های منطقه ای مناسب تشخیص داده شد. همچنین معیارپوشش گیاهی طبیعی باوزن 34/0 درفرآیندسلسله مراتبی و 127291/0 درمنطق فازی مهم ترین معیاربرای تصمیم گیران لحاظ گردید. نتایج نشان داد دراستان مازندران مناطقی وجود داردکه مستعدایجادپارک های منطقه ای به صورت طبیعی خواهدبودوسامانه اطلاعات جغرافیایی نیزنقش مهمی را دراجرای این مطالعه ایفانمودبه نحوی که نواحی شناسایی شده جهت ایجادپارک های منطقه ای،نزدیکترین فاصله رابامعیارهای موردنظرمقاله وهمزمان دورترین فاصله را بانواحی نامطلوب داشته اند.

کلیدواژه ها:

سامانه اطلاعات جغرافیایی ، استان مازندران ، تصمیم گیری چندمعیاره ، پارک های منطقه ای