اثربخشی آموزش شناختی با رویکرد اسلامی بر رضایتمندی از زندگی دانشجویان

هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش شناختی با رویکرد اسلامی بر رضایت از زندگی دانشجویان است و فرضیه های آن چنین است: 1.   آموزش شناختی با رویکرد اسلامی بر رضایت از زندگی دانشجویان در مرحله پس آزمون موثر است؛ 2.   آموزش شناختی با رویکرد اسلامی بر رضایت از زندگی دانشجویان در مرحله پیگیری موثر است. ابزاری که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت عبارت بود از: پرسشنامه رضایت از زندگی از سوی دینر و همکاران در سال 1985 ساخته شد و بیانی و همکاران (1386) در پژوهشی، اعتبار این مقیاس را با استفاده از آلفای کرونباخ 83/0 به دست آورده اند. روش مورد استفاده در این پژوهش طرح آزمایشی پیش آزمون پس آزمون پیگیری، با گروه کنترل بود و جامعه آماری کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 8988 بودند. برای انتخاب نمونه در ابتدا از بین دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه سی نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و باز به صورت تصادفی ساده از میان آنها پانزده نفر برای گروه آزمایش و پانزده نفر برای گروه کنترل انتخاب شدند. ضمنا در این پژوهش در گروه آزمایش، سه نفر ریزش وجود داشت، از این رو به طور تصادفی سه نفر را هم از گروه کنترل خارج کردیم و درنهایت تعداد نفرات هر دو گروه به 12 نفر کاهش یافت. روش آموزش شناختی با رویکرد اسلامی، طی 9 جلسه 45دقیقه ای، هر هفته دو جلسه برگزار شد.برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. در این پژوهش سطح معناداری 05/0p< در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که آموزش شناختی با رویکرد اسلامی باعث افزایش رضایتمندی از زندگی در دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه، در مرحله پس آزمون و پیگیری شد.

کلیدواژه ها:

آموزش شناختی ، رویکرد اسلامی ، رضایتمندی از زندگی