تاثیر ضخامت لایه فلزی در شیشه های کم گسیل برای کاهش مصرف انرژی جدارهای نورگذر ساختمان های در دو اقلیم گرم و خشک و سرد ایران

امروزه بحران انرژی از یک سو، و آلودگی های زیست محیطی و گرم شدن زمین از سوی دیگر، بشر را در شرایط دشواری قرار داده است، و ضرورت استفاده از دستاورهای پیشرفت تکنولوژی در جهت طراحی مناسب و بهره گیری از سیستم های ساختمانی کارآمد را بیش از پیش آشکار ساخته است. با توجه به نرخ بالای رشد جمعیت و حجم زیاد ساخت و ساز در کشور، مصرف انرژی در ایران به سرعت در حال افزایش است. این در حالی است که ایران در منطقه ای از کره زمین واقع شده است که از بیشترین میزان تابش و بالاترین پتانسیل بهره گیری از انرژی خورشید برخوردار است. در میان انواع مختلف عناصر ساختمانی، پنجره ها معمولا به عنوان عناصری با بیشترین ضریب انتقال حرارت در ساختمان شناخته می شوند. با توجه به این نکته که حدود 60 درصد از اتلاف انرژی در پنجره ها از طریق تابش از بخش شیشه ای پنجره اتفاق می افتد، روشن است که بهبود عملکرد بخش های نورگذر پنجره ها بیشترین تاثیر را بر روی عملکرد کلی آن می گذارد. نکته مهمی که در فرایند بهبود عملکرد پنجره باید مورد توجه قرار گیرد اهمیت بحث نور طبیعی و لازمه بهره گیری حداکثر از آن، با افزایش نسبت سطح جدارهای نورگذر به سطح نماست. در چنین شرایطی، نقش شیشه ها پوسته خارجی ساختمان تعیین کننده می گردد، و لازم است با انتخاب شیشه های پوشش دار (لایه نشانی صحیح لایه های نانومتری فلزی و اکسید فلزی روی شیشه)، علاوه بر کنترل انتقال حرارت از این جدارها، امکان بهره گیری از نور روز در فضاهای داخلی ساختمان را فراهم کرد. این امر موجب کاهش قابل ملاحظه انرژی مصرفی سالیانه ساختمان می گردد. در این پژوهش به بررسی تاثیر نوع و ضخامت لایه فلزی شیشه پوشش دار در اقلیم گرم و سرد می پردازیم.

کلیدواژه ها:

ساختمان ، شیشه ، بهینه سازی انرژی ، کم گسیل ، ضریب عبور ، ضریب بازتاب