مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک با درمان شناختی رفتاری بر میزان کاهش تعارض زوجین و میزان افزایش کیفیت ارتباط زوجین 25 تا 45 سال مراجعه کننده به کلینیک های شهر تهران

هدف : پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک با درمان شناختی رفتاری بر میزان کاهش تعارض زوجین و میزان افزایش کیفیت ارتباط زوجین 25 تا 45 سال مراجعه کننده به کلینیک های شهر تهران انجام شد. مواد و روش: پژوهش حاضر در قالب طرح نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل بود. از بین کلیه زوجین مراجعه کننده به کلینیک های روانشناسی شهر تهران تعداد 48 نفر که تعارض زناشویی بالا و کیفیت ارتباط پایینی داشتند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های حل تعارض ویکز و فیشر و اوری (CRQ) و پرسشنامه کیفیت ارتباط زوجین را تکمیل کردند. گروه های آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند، درحالیکه در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. سپس ازسه گروه پس آزمون گرفته شد و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین نمرات تعارض زناشویی و کیفیت ارتباط گروه آزمایشی رفتاردرمانی دیالکتیک و گروه درمان شناختی رفتاری با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین بین میانگین نمرات گروه آزمایشی رفتاردرمانی دیالکتیک و گروه درمان شناختی رفتاری، تفاوت معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد در حوزه درمان و زمینه کار با زوجینی که در حالت بحران و تعارض به سر می برند، رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان شناختی رفتاری با توجه به ماهیت آن می تواند کارا و نویدبخش باشد.

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی دیالکتیک ، درمان شناختی رفتاری ، تعارض زوجین ، کیفیت ارتباط زوجین