راهکارهای لازم جهت کاهش مشکلات اسکلتی , عضلانی در امداد گران

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 404

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICHED08_133

تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: در دنیای امروز انسان ها مجبوراند برای تامین معاش تلاش کنند لذا در این راه ممکن است با مشکلات و خطرات گوناگونی روبه رو شوند که سلامتی آنها را به خطر اندازد که گاهی این خطرات به قدری زیاد و شرایط کار به قدری سخت است که کار کردن را غیر ممکن می کند. بیماری های ناشی از کار یا شغلی بیماری هایی هستند که به علت کار کردن در برابر عوامل زیان آور محیط کار به وجود می آیند. هدف اصلی بررسی مشکلات مرتبط با امداد گران می باشد. بررسی مشکلات امداد گران مانند خستگی جسمانی , تصادفات و سانحه خیابانی , دیسک کمر و مشکلات مفصلی , التهاب نوار کف پا, مشکلات ساق پا می تواند نتایجی را به دست آورد که از روی این نتایج بتوان ریشه ی مشکلات امداد گران را پیدا کرد وگام بلندی در حل مشکلات آنها برداشت. روش کار: مقاله از نوع توصیفی می باشد و با مراجعه به کتب و مقلات کار شده در این مورد و ذکر پروژه ای تحت عنوان طراحی و به کارگیری مدل ارزیابی مخاطرات شغلی موثر بر دستگاه اسکلتی بدست آمده است.بحث و نتیجه گیری: دلایل متعددی برای بروز درد پشت و یا گردن وجود دارند و خود امداد گران بهتر از هر کس دیگری می تواند آن را بیابد. اگر دردهای مربوط به شغل به مدت طولانی ادامه داشته باشد خطرات غیر قابل جبرانی را به بار خواهد آورد و موجب بیماری و از کار افتادگی فرد می شود و عدم توانایی فرد در کار کردن باعث بروز مشکلاتی در خانواده می شود. بهترین راه استفاده از وسایل محافظت کمر مانند کمر بند و استفاده از کفش های طبی مخصوص امداد گران, ورزش دادن بمدت 10-5 دقیقه بصورت معمول به عضلات و کمر بعد از کار کردن است که که میزان استراحت از رابطه مورل بر اساس متابولیسم کار و میزان انرژی استاندارد قابل محاسبه است. بهترین راه پیشگیری از بروز حوادث و بیماری های ناشی از کار به کار بردن وسایل حفاظت فردی مناسب می باشد . امداد گران باید از این وسایل در زمان انجام کار برای جلوگیری از بروز خطرات احتمالی استفاده کنند

نویسندگان

احمد اصل هاشمی

تبریز دانشکده بهداشت- دانشگاه علوم پزشکی تبریز

ایمان دیانت

تبریز دانشکده بهداشت- دانشگاه علوم پزشکی تبریز

مریم ترابی

دانشگاه علوم پزشکی تبریز- دانشگاه علوم پزشکی تبریز