بررسی غلظت خونی عناصر روی، مس، سلنیوم، آلومینیوم و سرب در بیماران دیالیزی شهر اهواز در سال 1390

سابقه و هدف: تجمع فلزات سنگین و کمبود فلزات ضروری یکی از مشکلات افراد تحت دیالیز می باشد. شرایط جغرافیایی و آداب و رسوم اقوام ساکن مناطق مختلف کشور نیز می تواند بر روند مسمومیت با فلزات سنگین یا کمبود عناصر ضروری تاثیر بگذارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه غلظت خونی 5 عنصر بین افراد تحت دیالیز با گروه کنترل همسان آنها می باشد. مواد و روش ها: تعداد 33 بیمار دیالیزی یکی از بیمارستان های آموزشی شهر اهواز و تعداد 33 فرد سالم همسان با بیماران مورد مطالعه قرار گرفتند. سنجش سرب با استفاده از نمونه خون تام و بقیه عناصر با استفاده از سرم و توسط دستگاه اسپکتروسکوپ جذب اتمی انجام شد و پس از آنالیز آماری داده ها باهم مقایسه شدند نتایج: میانگین سن افراد مورد مطالعه که در مجموع شامل 35 مرد و 31 زن بودند تفاوت معنی دار نداشت (همسانی دو جامعه). مقادیر عناصر برای گروه مورد و شاهد به ترتیب به این شکل بود: روی 86/35±12/9، 80/8±11/7، P=0/075 مس 75/038±16/47 و 69/84±12/99 و P=0/020 سلنیوم 10/71±1/49 و 10/15±1/17 و P=0/098 آلومینیوم 0/58±0/25 , 0/34±0/24 , P=0/001 منیزیوم 0/328±0/06 و 0/207±0/03 و P=0/001 و برای سرب 2/714±0/64 و 1/67±0/68 و P=0/001 بود. واحد سنجش هاμg/dl سرب افراد دیالیزی بیش از حد مجاز بود.نتیجه گیری: بیماران دیالیزی مورد مطالعه غلظت منیزیوم، آلومینیوم و سرب بیش از افراد سالم داشتند و به دلیل وجود مسمومیت با سرب باید تحت درمان قرار گیرند. بهعلاوه، لازم است از بروز مسمومیت با آلومینیوم در آنها پیشگیری شود، زیرا میانگین غلظت سرمی این عنصر برای آنها نزدیک به حد نرمال بالاست

کلیدواژه ها:

دیالیز ، عناصر کمیاب ، مسمومیت ، فلز سنگین