بررسی مروری عوامل موثر بر طرح اختلاط روسازی نیمه صلب

یکی از مشخصه های روسازی که در بحث ایمنی جاده ها مهم می باشد، همواری سطح راه است. ترک ها، تغییر شکل سطح راه و گسیختگی باعث ناهمواری در سطح جاده می شود. ناهمواری های روسازی می تواند تهدید جدی برای ایمنی جاده ها باشد. زمانی که خرابی در یک نقطه غیرمنتظره باشد، چنین موقعیت هایی ممکن است باعث ایجاد مانورهای خطرناک از طرف راننده و از دست دادن کنترل یا خرابی فنی وسیله نقلیه شود و درنتیجه خطر تصادف را افزایش دهد. روسازی نیمه صلب (SRP) مقاومت خوبی در برابر خرابی شیارشدگی و قدرت باربری بالایی دارد. همچنین روسازی نیمه صلب علاوه بر تامین مزایای روسازی انعطاف پذیر و روسازی صلب، از جمله تعمیر ونگهداری آسان و ساخت سریع و عدم وجود درزهای اتصال، فاقد معایب آنهاست. در این مقاله به معرفی روسازی نیمه صلب و سپس به روش طراحی نمونه های آزمایشگاهی پرداخته شده است. مطالعات انجام شده در مورد آسفالت متخلخل مورداستفاده در روسازی نیمه صلب با در نظر گرفتن فاکتورهای دانه بندی، نوع سنگدانه، مقدار فضای خالی، نوع قیر و نوع افزودنی گردآوری شده است. همچنین تحقیقات بسیاری در زمینه بررسی خصوصیات دوغاب تزریقی در روسازی نیمه صلب انجامشده است. نتایج حاصل از کلیه این تحقیقات نشان می دهد که فضای خالی و دانه بندی آسفالت متخلخل و سیالیت دوغاب سیمان تاثیر زیادی در کیفیت تزریق در نمونه روسازی نیمه صلب دارد. مقدار فضای خالی توصیه شده برای آسفالت متخلخل 25-30 درصد و میزان سیالیت لازم برای دوغاب سیمان 10-14 ثانیه است. استفاده از دانه بندی درشت دانه موجب افزایش فضای خالی مخلوط آسفالتی و کمک به نفوذ دوغاب سیمان در سرتاسر اسکلت آن می گردد. علاوه بر این استفاده از افزودنی پلیمری در قیر موجب بهبود خاصیت الاستیک در آسفالت متخلخل می شود

کلیدواژه ها:

روسازی نیمه صلب ، آسفالت متخلخل ، دوغاب سیمان ، مقاومت شیارشدگی