بررسی تشبیه در مثنوی رموز بیخودی اقبال لاهوری

یکی از بنیادی ترین عناصر خیال تشبیه است. بسیاری از جنبه های فکری یک شاعر در تشبیهات وی منعکس است، لذابرای شناخت و آشنایی بیشتر با افکار و روحیات یک شاعر می توان جلوه های مختلف تصویرگری شعر وی را مورد بررسیقرار داد. اقبال در مثنوی رموز بیخودی، از عناصر بیانی مختلفی، بخصوص تشبیه برای بیان اندیشه ها و مفاهیم و معانیاندرزگونه خود بهره جسته است. در این پژوهش، شیوه های توصیفی تحلیلی تشبیهات اقبال لاهوری مورد بررسی قرار میگیرد. بدین منظور ابتدا تشبیهات رموز بیخودی اقبال لاهوری، استخراج شد و از نظر گستردگی و فشردگی تشبیهات، حسی وعقلی و افراد و ترکیب طرفین تشبیه و از لحاظ شکل، تقسیم بندی و هر کدام از عناصر و انواع تشبیه با ذکر شواهدی از رموزبیخودی اقبال، بررسی گردید. یافته های پژوهش بیانگر این است که اقبال لاهوری برای زیبایی و آراستن کلام خود از انواعتشبیه؛ فشرده، گسترده، بهره برده است.

کلیدواژه ها:

اقبال لاهوری ، رموز بیخودی ، تشبیه ، ساختار