بررسی عناصر روایی در گل و نوروز خواجوی کرمانی

تحلیل ساختاری آثار روایی در عصر حاضر یکی از مهمترین روش های پژوهشی در باب روایت و داستان است که درجنبش فرمالیستی انقلابی پدید آورد و روایت شناسی علم نسبتا نو بنیانی است که به بررسی ساختارهای مختلف روایت،مانند؛ راوی، طرح، شخصیت و ... می پردازد. مثنوی گل و نوروز از خواجوی کرمانی یک منظومه غنایی است که جنبه روایی داشته و تمامی عناصر سازنده داستان را دارد. در این مقاله منظومه گل و نوروز از دیدگاه روایت شناسی مورد تحلیلو بررسی قرار می گیرد و مولفه های روایی آن اعم از طرح، درونمایه، شخصیت، لحن، صحنه، زاویه دید و ... مشخص می شود.روش پژوهش بر اساس منابع کتابخانه ای و روش تحلیلی توصیفی است. یافته های پژوهش بیانگر این است که خواجویکرمانی در این اثر خود عناصر روایی را به نمایش گذاشته است و این داستان دارای عناصر داستانی مانند طرح، درونمایه،گفتگو، توصیف و صحنه سازی و سایر مولفه های روایی است.