بررسی باورهای عامیانه در داستان های ابراهیم یونسی (با تکیه بر داستان زمستان بی بهار)

داستان هایی که با مشخصات اقلیمی نوشته شده اند، در بسیاری از موارد، نیز بیان کننده باورهای عامیانه و بازتابزندگی مردمان آن اقلیم است که از هنر شفاهی جماعات اولیه برآمده اند و در آن از اعتقادات، هنجارها و ارزش هایمردمان گذشته سخن به میان آمده است، از این رو، داستان های بومی و محلی یکی از منابع مهم و اصیل برای پیبردن به فرهنگ و آداب و رسوم آن منطقه است که نویسنده از آن برخاسته است. در این پژوهش، تلاش بر این بوده تابه بررسی باورهای عامیانه در داستان زمستان بی بهار ابراهیم یونسی پرداخته شود. یافته های پژوهش نشان از آندارد؛ داستان زمستان بی بهار، همچون آیینه ای تمام نما از باورها و آداب و رسوم منطقه کردستان است، آداب و رسومیکه ریشه در اعماق فرهنگ این منطقه دارد، بوکه بارانه ، گویزه وانه ، کورانه ، سور و سرور از جمله آداب و آیین های بومی و محلی هستند که در این داستان به تصویر کشیده شده اند و ابراهیم یونسی به فراخور مجالی که بداندست می یابد، آنها را بازنمایی می کند.

کلیدواژه ها:

داستان ، باورهای عامیانه ، ابراهیم یونسی ، زمستان بی بهار