بررسی اثرات سن، خستگی، تجربه و آموزش بر خطای انسانی خلبانان در وقوع سوانح هوایی جهان

اهمیت بررسی سوانح هوایی در یافتن ریشه و علت های احتمالی وقوع سانحه و جلوگیری از وقوع سوانح مشابه است. بر اساس آخرین آمار، در 80 درصد سوانح هوایی عامل انسانی به ویژه خلبان و کادر پروازی از علت های سانحه بوده است. لذا بررسی اثر عامل انسانی و به طور خاص خلبان می تواند کمک شایانی در شناسایی و رفع علل سانحه کرده و در جلوگیری از سوانح مشابه کمک کننده باشد. در این مقاله، با بررسی تحلیل های آماری، به مبحث بررسی سوانح هوایی با تاکید بر اهمیت سن، خستگی، تجربه و آموزش خلبان که با تاثیرگذاری بر ریسک و خطای انسانی خلبان به وقوع سوانح هوایی منجر می شوند، پرداخته شده است. با توجه به نتایج حاصل، بررسی کارآمدی قانون 60 سال و 65 سال برای بازنشستگی و جدایی خلبانان از پرواز امری ضروری است. اما مهم تر از آن، اهمیت بررسی موردی خلبانان مسن برای تایید سلامت فیزیکی، فیزیولوژیکی، روحی و روانی آن هاست که می تواند محل قطع زنجیره ایمنی باشد. از طرفی بر اساس مطالعات، خلبانان باید برای کنترل آسیب های ناشی از اختلالات/ ناتوانی های پروازی به دلیل مصرف مواد مخدر، در محدوده ی سنی30 تا 45 سال، برای کنترل آسیب های ناشی از مصرف الکل در محدوده ی سنی 41 تا 45 سال و برای کنترل آسیب های ناشی از حملات قلبی-عروقی باید آنان را در محدوده ی سنی 51 سال به بعد مورد بررسی بیشتری قرار داد تا با شناسایی خطرات از وقوع سوانح از این دست جلوگیری شود.

کلیدواژه ها:

سوانح هوایی ، خطای انسانی خلبان ، سن ، خستگی ، تجربه ، آموزش