تبیین اصول طراحی شهری در شهر دوستدار کودک در مقیاس منطقه ای نمونه موردی: منطقه 22 تهران

شهر دوستدار کودک از مباحث جدیدی است که امروزه در دنیا مطرح شده است. در این رویکرد علاوه بر نیازهای کالبدی و روانی کودک، جنبه های آموزشی نیز مدنظر قرار می گیرد. شهرهایی که بر اساس این رویکرد شکل گرفته اند، به دولت ها کمک می کند تا نسل آینده را در محیطی سالم پرورش داده و آن ها را برای به دست گرفتن مسیولیت های آینده کشور آماده نمایند، این موضوع میسر نمی شود مگر با برنامه ریزی و سرمایه گذاری برای آینده کودکان، توجه به نیازهای امروز و فردای این نسل، ایجاد تحول در زمینه طراحی به منظور بهینه سازی فضای ویژه کودکان و پرورش اندیشه های بکر که از این طریق می توان زمینه ساز خودکفایی، بهره وری در تولید، استقلال فکری و ذهنی جامعه و رشد و اعتلای دیگر زمینه های اجتماعی و فرهنگی شد. بنابراین با هدف، تبیین رویکرد شهرهای دوستدار کودک و شناخت شاخص های آن و نیز بیان راهکارهای طراحی محیط مناسب کودک در شهرهای امروزی که نیاز جامعه را به منظور پرورش نسل آینده برطرف سازد را ارایه کنیم. با توجه به بررسی مبانی نظری و ارایه چارچوب آن، از روش کتابخانه ( اسنادی ) بهره برده و در ادامه از روش توصیفی- تحلیلی نیز در پژوهش جاری استفاده گردید و در نهایت اصول و معیارهای مورد نظر در منطقه 22 تهران با توجه به شرایط کلی محیطی، تدوین گشته، تا نتیجتا بتوان در توسعه های آتی کلانشهری تهران، این موضوعات بیشتر مورد استفاده طراحان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

شهر دوستدار کودک ، نسل آینده ، محیط مناسب کودک ، راهکارهای طراحی ، منطقه 22 تهران