کاربرد اصول معماری سبز در تحقق توسعه پایدار

در سال های اخیر، مفهوم پایداری به موضوع مشترک بسیاری از رشته ها تبدیل شده است. دلیل این اشتراک ومحبوبیت دستیابی به توسعه پایدار است. معماری سبز، علم و روش ساختمان های طراحی شده و ساخته شده مطابق با اصول سازگار با محیط زیست است. به منظور محدود کردن اثرات مضر و نامطلوب بر سلامتی انسان و طراحی ساختمان های سازگار با محیط زیست، هدف اصلی این تحقیق از یک سو برجسته کردن این مسایل دشوار و پیچیده پایداری که شامل تقریبا هر جنبه ای از زندگی انسان می شود و از سوی دیگر معرفی و فهم سیستم های ساختمان سبز بود. روش تحقیق کیفی- توصیفی، گردآوری داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و روش تجزیه و تحلیل داده ها نیز به روش استدلالی – منطقی بوده است. نتایج تحقیق به بازتعریف ویژگی ها، ملاحظات و مزایای استفاده از ساختمان های سبز در تحقق توسعه پایدار اشاره کرده است.

کلیدواژه ها:

ساختمان سبز ، معماری پایدار ، معماری زنده ، منابع تجدید پذیر ، معماری سازگار با محیط زیست