بررسی تاثیر نانو وتفیکسBE بر حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی با استفاده از تیوری انرژی آزاد سطحی

خرابی رطوبتی به عنوان یک عامل کلیدی تاثیرگذار بر دوام روسازی های آسفالتی شناخته می شود. این پدیده به دلیل اثرات مخربی که بر چسبندگی بین قیر-سنگدانه و یا پیوستگی ماستیک دارد موجب کاهش خصوصیات مکانیکی مخلوط آسفالتی خواهد شد. جهت مقابله با این خرابی استفاده از انواع مواد ضد عریان شدگی به عنوان یک روش موثر شناخته شده است. در این پژوهش از یک ماده ضد عریان شدگی به نام نانو وتفیکسBE برای اصلاح قیر استفاده شده است، به این منظور سه نوع سنگدانه سنگ آهک،گرانیت وکوارتزیت به دلیل خصوصیات آبگریزی متفاوت و دو نوع قیر70-60 و100-85 برای ساخت مخلوط ها بکار گرفته شده است. برای ارزیابی اثر این ماده در ابتدا از روش های مکانیکی، که به عنوان یکی از روش های مرسوم برای ارزیابی خرابی رطوبتی شناخته می شوند استفاده شده است، و همچنین برای تعیین مکانیزم خرابی و اثر نانو وتفیکسBE برافزایش چسبندگی از روش های ترمودینامیکی(انرژی آزاد سطحی) نیز استفاده شده است. نتایج حاصل از روش های مکانیکی نشان می دهد که اصلاح مخلوط آسفالتی موجب افزایش نسبت عمر خستگی در نمونه های ساخته شده با هر دو نوع قیر و بهبود شاخص عریان شدگی می گردد. همچنین نتایج روش انرژی آزاد سطحی بیانگر افزایش مقادیر نسبت پارامتر انرژی برای نمونه های اصلاح شده می باشد. این امر نشان دهنده ی اثر مثبت اصلاح قیر در افزایش انرژی چسبندگی و کاهش انرژی جداشدگی است. نتایج حاصل از هردو روش نشان می دهند اصلاح قیر با نانو وتفیکس BE دارای تاثیر مثبت در افزایش چسبندگی، و درنتیجه کاهش خرابی رطوبتی می باشد.

کلیدواژه ها:

مخلوط آسفالتی ، حساسیت رطوبتی ، نانو وتفیکسBE ، روش انرژی آزاد سطحی