بررسی شاخصه های طراحی معماری فضاهای میان افزای بر افزایش تعاملات اجتماعی در بافت تاریخی شهر تهران (نمونه موردی: منطقه تکیه دولت)
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 504
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAUM01_1657
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
با گسترش شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه و به دنبال آن افزایش جمعیت و در نتیجه کمبود فضاهای جمعی و خدماتی، شاهد انزوای شهروندان در محیط های شهری هستیم. در این زمان، شهروندان به جای تمایل به برقراری ارتباط و مشارکت با سایر افراد، به سمت حرکتهای فردی روی آورده و تمایلی برای تعاملات ندارند. ساخت و توسعه ی فضاهای جمعی همچون فضاهای میان افزای (پاتوق)، در بافت های تاریخی و سنتی شهر، مردم را به حضور در اجتماعات دعوت کرده و باعث ایجاد دلبستگی و تعلق خاطر به محیط شهرشان می شود. میعاد گاه محله (به عنوان یک فضای میان افزای شهری) مکانی متعلق به مردم است که می تواند در گذراندن اوقات فراغت شهروندان و تقویت روابط فردی و اجتماعی، عملکردی مثبت داشته باشد. در این مقاله، سعی شده است تا ابتدا با بررسی های توصیفی- تحلیلی به بیان فضاهای میان افزای و مولفه های موثر بر آن، مبحث تعاملات اجتماعی، مفاهیم، مولفه ها و عناصر آن و هم چنین مبحث بافت تاریخی پرداخته و سپس شاخصههای موثر برافزایش تعاملات اجتماعی در طراحی فضاهای میان افزای، در بافت تاریخی منطقه تکیه دولت استخراج شود تا با استفاده از آن در طراحی، میزان تعاملات اجتماعی و مشارکت مردم در این فضای شهری افزایش یابد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نیلوفر بوالحسنی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی
محمدرضا پورزرگر
دکترا معماری ، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی