برنامه ریزی راهبردی جهت طراحی یک مدرسه ابتدایی دخترانه با رویکرد ارتقای سلامت روان در شهر کرمانشاه

امروزه یادگیری تنها محدود به آموزش ازطریق مفاهیم مکتوب کتاب نیست.با توجه به سیستمهای نوین آموزش فاکتورهای بسیار زیادی در فرآیندیادگیری درنظر گرفته می شود در همین راستا محیط نقشی اساسی دریادگیری دارد در تعلیم و تربیت جدید فضای فیزیکی مدرسه نه تنها یک محیط خشک بیروح در فرآیند یادگیری محسوب نمی گردد بلکه بعنوان یک عامل زنده و پویا در کیفیت فعالیتهای آموزشی و تربیتی دانش آموزان نقش ایفا میکند. چگونگی کیفیت فضاهای یادگیری برافزایش میزان یادگیری و تغییرات روحی و رفتاری دانش اموزان تاثیرگذار است. مدارس ابتدایی بعنوان اولین فضای آموزشی دانش آموزان ،نقش اساسی درساختار اجتماعی، فرهنگی جامعه ایفاء مینمایند. ویژگیهای معماری این واحدها ازعوامل مهم وتاثیرگذار برموقعیت نظام آموزشی وپرورشی است و بایستی دارای برنامه ریزی کالبدی استانداردی باشند. برنامه ریزی بعنوان یکی از مراحل فرآیند طراحی به کمک طراحان می آید تا با هدف پروژه طراحی آشنا شوند همچنین برنامه ریزی موجب کاهش زمان انجام پروژه و برخی هزینه ها می شود. نظر به توضیحات فوق هدف تحقیق اینست که راهکارهای معمارانه برای خلق مناسب فضای آموزشی پر بازده،که اصول روانشناسی محیط وسلامت روان درتعامل با معماری در جهت افزایش بازده فرایند تحصیل درآن رعایت شده باشد ارایه کرد. براساس فرضیه پژوهش حاضر می توان فرآیند طراحی محیطهای آموزشی را برمبنای اهداف برنامه ریزی کرد و چاره ای برای مواجهه با مشکلات روزافزون اندیشید.به همین جهت برای دستیابی به قوانین وچارچوبهای برنامه ریزی لازمست روشهای کاربردی در راستای اهداف و اصول روانشناسی محیط باشند جهت راستی آزمایی این فرضیه و ارایه راهکار و الگوی مناسب طراحی به روش توصیفی تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای پس از بررسی مفاهیم برنامه ریزی ,روانشناسی محیط ,سلامت روان به شناخت برنامه ریزی درطراحی مدارس پرداخته با استفاده از پرسشنامه و تحلیل نتایج توسط swot پیشنهاداتی به جهت استفاده و طراحی مدرسه با توجه به برنامه ریزی ارایه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مدرسه دخترانه ، سلامت روان ، روانشناسی محیط ، برنامه ریزی