بررسی دوام بتن مسلح با الیاف پلی پروپیلن و پلی اولفین توسط آزمایش عمق نفوذ آب تحت فشار

امروزه با توجه به حجم ساخت و ساز در کشور و به دنبال زیان های جانی و مالی گسترده در اثر حوادث طبیعی همچون زلزله، استفاده از مصالح و روش های نوین جهت افزایش کیفیت، عمر مفید و دوام سازه ها و کاهش هزینه های ساخت ضرورتی انکارناپذیر است. کاهش هزینه های مربوط به تعمیر و بازسازی سازه های بتنی و توجه به مباحث توسعه پایدار، لزوم توجه هرچه بیشتر به پارامترهای دوام بتن را مشخص می کند. خوردگی آرماتور از اصلی ترین دلایل کاهش دوام بتن است که معمولا توسط نفوذ عوامل مهاجم از طریق منافذ به داخل بتن اتفاق می افتد. افزایش دوام به ویژه در محیط های خورنده می تواند نقش عمده ای در توسعه پایدار داشته باشد. در مواردی مانند پایه پل ها، ستون های طبقات زیرزمین ساختمان های بلند و دیواره اسکله ها و ... عمق نفوذ آب تحت فشار حایز اهمیت است. در این مقاله تاثیر الیاف میکروسینتتیک پلی پروپیلن و ماکروسینتتیک پلی اولفین در درصدهای حجمی مختلف بر روی میزان نفوذ آب تحت فشار بررسی شده است. آزمونه های مکعبی جهت انجام آزمایش عمق نفوذ آب تحت فشار بتن الیافی و بتن شاهد در آزمایشگاه ساخته شدند. به این منظور 10 طرح اختلاط با مکعب هایی به ابعاد 150*150*150 میلی متر مطابق استاندارد BS که مجموعا 30 نمونه مورد آزمون قرار گرفتند. با توجه به نتایج حاصل شده، کاربرد این الیاف از هدر رفتن سرمایه های هنگفت به علت خوردگی آرماتور و خرابی بتن جلوگیری می کند.

کلیدواژه ها:

بتن الیافی ، دوام ، نفوذپذیری ، پلی اولفین ، پلی پروپیلن