بررسی زیبایی شناسی و کاربرد آن در فرهنگ معماری اسلامی

زیبایی جاذبه است ازلی،که هنر پل ارتباط بین آن و انسان است و درک زیبایی موهبتی است الهی و پایگاهی ذهنی که به عینیت می انجامد،و هنر بدون آن کالبدی بی روح و خالی از جاذبه می باشد.بحث زیبایی شناسی معماری که در واقع به مبانی کیفی و نظری هر طرحی مربوط میشود ما را به بررسی بیشتر عناصر خلق زیبایی و یا ارزیابی این مفهوم هدایت می کند که مطالعات نشان می دهد معماری امروزی نتوانست پاسخگوی همه نیازهای بشر باشد.بنابرین از آنجایی که هنر اسلامی نتیجه گسترش اسلام و تاسیس تمدن بزرگ اسلامی است و زیبایی شناسی هنر اسلامی از یک طرف محصول غور و تفحص علما و فلاسفه اسلامی در آیات و احادیث است و از سوی دیگر نتیجه نوعی درک شهودی و عمل هنرمندانی است که مغروق در فضای ایمان و اندیشه اسلامی می زیستند لاذا مفهوم زیبایی در فرهنگ اسلامی متناظر مفهوم وجود و مراتب وجود و خالق وجود تبیین می شود. از این رو هدف این پژوهش بررسی و جمع بندی زیبایی شناسی و نقش آن در معماری اسلامی و مطالعات انجام شده و مطالعات کتابخانه ای،این نتیجه حاصل می شود که در واقع معنای زیبایی در معماری در نگاه اندیشمندان مطرح و در نهایت نتیجه ای که می تواند برای بررسی معماری اسلامی از بعد زیبایی بکار گرفته شود،بحث خاتمه می یابد.

کلیدواژه ها:

زیبایی ، معماری اسلامی ، زیبا شناختی ، فرهنگ اسلامی.