اصول طراحی اقلیمی معماری اصفهان با رویکرد معماری ایرانی و اسلامی

اقلیم هر منطقه وتا ثیر آن در معماری شهرهای آن از مباحث مهم تاریخی میباشد. شرایط اب و هوایی یکی از مهم ترین عوامل موثر در شکل گیری شهرها و تداوم حیات شهری محسوب میشود. شهر اصفهان به دلیل قرار گرفتن در مناطق گرم و خشک معماری خاصی را دارا میباشد. بدین ترتیب عناصر اقلیمی میانگین دما و دمای حداکثر دمای حداکثر ودمای حداقل میانگین و رطوبت نسبی و درجه حرارت وسرعت وجهت باد در این شهر میباشد. معماری شهر اصفهان در دوره صفوی به گونه ای بود که برای جلوگیری از تابش مستقیم نور خورشید و بادهای نامطلوب و خانه ها را به صورت درونگرا و متراکم وفشرده میساختند تا از کلیه فضاها مانند خانه ها و مساجد و بازارها محافظت کنند در دوره ی صفویان شهر اصفهان به دلیل جابه جایی پایتخت از قزوین به اصفهان بسیار مورد توجه قرار گرفت بنابر این این شهر به دلیل وجود اثار تاریخی بسیار زیبا که با توجه به شرایط اقلیمی معماری بسیار دارند و به نصف جهان معروف میباشد در این مقاله به بررسی چگونگی ساخت عناصر معماری در شهر اصفهان باتوجه به شرایط اقلیمی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، معماری اصفهان ، رویکرد معماری ایرانی و اسلامی