فلسفه زیبایی شناسی از دیدگاه حکیمان و فیلسوفان اسلامی

در این مقاله ، فلسفه زیبایی شناسی از دیدگاه برخی حکیمان و فیلسوفان اسلامی ، بررسی و مورد بحث قرار می گیرد. زیبایی از مهمترین و دشوارترین مفاهیمی است که از دیرباز در حوزه فلسفه و عرفان مورد توجه و مطالعه واقع شده و شناخت چیستی و چگونگی دریافت و درک آن در شکل گیری فلسفه هنر و آفرینش های ادبی و هنری و همچنین مشخصه های آنها در دوره ها و مکاتب مختلف نقش مهمی داشته است. در حالی که زیبایی شناسی و هنر در فلسفه غرب از جایگاه ویژه ، تاریخچه مدون و سیر تحولی مشخصی برخوردار است ، چنین به نظر می رسد که در حوزه فلسفه و عرفان اسلامی دستگاه نظری منسجم و نظام مندی که موضوع مورد مطالعه آن زیبایی و هنر باشد ، وجود نداشته باشد . در حقیقت ، آنچه عرفا و حکمای اسلامی در باب زیبایی مطرح کرده اند ، هیچگاه به طور خاص به هنرهای صناعی معطوف نبوده است بلکه زیبایی نیز مانند سایر مفاهیم معرفتی ایشان مبتنی بر جهان بینی خاص آنها و در برگیرنده کلیه شیونات و ارکان حیات بشری بوده که هنر و آثار هنری تجلی و ظهور خلاقانه آن در بستر فعالیت های فردی و اجتماعی است . در این مقاله با روش تحقیق کتابخانه ای تلاش شده با بررسی آثار و زندگینامه حکیمان اسلامی از جمله فارابی ، سعدی ، حافظ ، مولوی و ابن سینا و مقایسه سیرت و تفکرات آنان با فلاسفه به نام جهان در بحث زیبایی شناسی ، از دیدگاه فلاسفه اسلامی در این مورد رمزگشایی گردد .

کلیدواژه ها:

فلسفه ، زیبایی شناسی ، هنر اسلامی ، حکیمان اسلامی