بررسی چگونگی مقابله با مخاطرات و بحران های محیطی بر مبنای پایداری شهری (مطالعه موردی، شهر سرباز)

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 499

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CAUM01_0728

تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

اهمیت برنامه ریزی مناسب برای کاهش آسیب پذیری در بروز مخاطرات طبیعی امری ضروری است. با توجه به اینکه ایران از نظر توپوگرافی و موقعیت جزء ده کشور بلاخیز دنیا است، ضعف برنامه ریزی و اجرای طرح های مختلف شهری تاکنون خسارات جبران ناپذیری را بر اقتصاد ایران تحمیل نموده است. بنابراین مقابله متناسب با این بحران ها زمینه توسعه پایدار شهری را فراهم می نماید. پژوهش حاضر به روش تحلیلی - توصیفی و با هدف بررسی چگونگی مقابله با مخاطرات و بحران های محیطی بر مبنای پایداری شهری انجام پذیرفته است. جامعه آماری شامل جمعیت خانوار شهر سرباز در سال 1395 به تعداد خانوار 1985 نفر می باشد که بر اساس فرمول کوکران تعداد 312 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. داده ها بر اساس آزمون تی تست و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج بیانگر آن است که به طور کلی پایداری شهری و شاخص های آن توانسته است بر بحران های مختلف فایق آید که این امر در زمینه شاخص اجتماعی بیشترین تاثیر را داشته است. در واقع بر اساس آزمون تی تک نمونه ای گرفته شده، مشاهده گردید که بعد شاخص اقتصادی با میزان t 5.45 در جایگاه نخست و شاخص زیست محیطی با میزان t 3.36 کمترین تاثیر را در مدیریت بحران داشته است. بنابراین کلیه فرضیه های پژوهش مورد تایید قرار گرفته و می توان گفت که پایداری در شهر مورد مطالعه برای کاهش بحران ها و مخاطرات طبیعی در حد مناسبی قرار دارد و بر اساس میزان معناداری و مقدار تی محاسبه شده نیز مشاهده گردید که گزینه شاخص اقتصادی بیشترین تاثیر را داشته است و می توان بیان داشت که بعد شاخص اقتصادی در کاهش بحرانها و مخاطرات طبیعی بیشترین تاثیر را دارد. از طرفی بر اساس آزمون رگرسیون و در بررسی فرضیه ها مشخص شد که شاخص های پایداری اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی بر مقابله با مخاطرات محیطی در شهر سرباط تاثیرگذار می باشند.

نویسندگان

محمود رضا انوری

استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده علوم انسانی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، زاهدان، ایران

غلامرضا میری

استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده علوم انسانی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، زاهدان، ایران

عبدالمجید میهن خواه

دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بین الملل چابهار، دانشکده علوم انسانی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، چابهار، ایران

عبدالغفور حوت

دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بین الملل چابهار، دانشکده علوم انسانی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، چابهار، ایران