پدیدار شناسی معنا در معماری ( بررسی اندیشه های شولتز در رابطه با معنا)

انسان همیشه به دنبال دریافت معنای پدیده های پیرامون خویش است. معماری نیز به عنوان ظرف و بستر زندگی و حیات آدمی از این مقوله مستثنی نیست. درک انسان از محیط و برقراری ارتباط با آن و حتی چگونگی این رابطه در گرو دریافت معناست. معناست که به انسان پایگاه وجودی بخشیده و به او هویت می دهد. این معنا بخشی و هویت دهی ریشه در مسایل فرهنگی، تاریخی، سیاسی، مذهبی و ... دارد. معماری معاصر ایران از معنا و مفهوم واقعی خود تهی گشته است و وابستگی خود را به اندیشه و فرهنگ چند هزار ساله خویش از دست داده است و شرایط کنونی معماری ایران و نابسامانی ها و معضلاتی که ناشی از بی توجهی به این مقوله است باعث از دست رفتن معنا در آثار معماری گردیده است لذا ضروری به نظر می رسد که توجه بیشتری به مسیله معنا در معماری صورت پذیرد. این پژوهش سعی دارد از دیدگاه پدیدارشناسی و هرمونتیک، مقوله معنا را مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق حاضر تحلیلی- توصیفی بوده است و در بستر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و با رجوع به مدارک و اسناد مکتوب و غیرمکتوب، بهره برده است. در این میان به شرح دانش هرمونتیک و به ویژه هرمونتیک فلسفی که ریشه در دیدگاه هایدگر دارد، پرداخته شده است و در ادامه معنا از دید فلاسفه به خصوص دیدگاه کریستین نوربرگ شولتز مطرح شده و عوامل مرتبط با آن بررسی گردیده است. و در انتها به ارایه مولفه های ایجاد معنا در اثر معماری با رویکرد پدیدار شناسانه از دیدگاه شولتز پرداختیم.

کلیدواژه ها:

معنا در معماری ، پدیدار شناسی شولتز ، روح مکان ، هرمونتیک