ضرورت استفاده از علم روان شناسی محیطی برای پیوند فضاهای معماری و شهری

انسان در تمام لحظات زندگی خود در حال دریافت پیام های حاوی اطلاعات و یادگیری می باشد . روان شناسی علمی است که به رفتارهای انسان توجه می کند. تاثیری که افراد از محیط می گیرند بر روی رفتار آن ها ظاهر می شود حال این محیط هر چه پویاتر و شفاف تر باشد ارتباط بهتری می شود با آن برقرار کرد. هدف طراحی معماری ایجاد یک محیط برای زندگی ست که نیازها و خواسته ها دارای اهمیت زیادی هستند . بنای معماری می تواند روح بخش باشد به نحوی که باعث بی رغبتی افراد نشود، در کنار فضای معماری، فضای شهری نقش اثرگذار دارد که باید به خوبی باهم عجین شوند تا حس مکان، امنیت، شادابی و... در آن تداعی شود. اول باید دانست ادراک انسان از محیط به چه شکل است و سپس شروع به طراحی مطابق با اصول کرد، که این نیازمند درک صحیح از عوامل تاثیرگذار دارد تا بتوانند به راه حل درست برسند. دانش روان شناسی و حوزه کارکرد آن، ارتباط رفتار انسان ها و محیط کالبدی و اهمیت شناخت این ارتباط برای طراحی به ویژه در معماری و شهرسازی از موضوعات شاخص این مقاله است . هدف از این مقاله ارایه راهکار کاربردی در جهت طراحی معماری و ارتقاء آن در راستای ایجاد یک فضای پویا و سیال بین معماری و شهرسازی با توجه به علم روان شناسی است. حال آیا ترکیب فضای معماری با فضای شهری می تواند عامل استرس در افراد باشد محیط می تواند موجب تاثیرات نامطلوب روانی در افراد شود فرم و فضای معماری تا چه حدی می تواند بر روی روابط افراد جامعه تاثیرگذار باشد روش تحقیق در این مقاله به روش کتابخانه ای و برای این منظور از ابزار فیش نویسی و سایت اینترنتی استفاده شده است. نتایج حاصل از این مقاله نشان دهنده نقش روانشناسی محیطی در هویت بخشی به ساختمان ها و فضای شهری، افزایش دانش طراحان، از طریق ادراک، شناخت رفتار انسان به محیط و حس تعلق به مکان در فضای شهری است.

کلیدواژه ها:

فضای معماری ، فرم ، فضای شهری ، روان شناسی ، محیط