بررسی نقش ویژگی های محیطی فضاهای آموزشی در یادگیری کودکان دوره ابتدایی

در زندگی مدرن امروزی، این یک حقیقت شناخته شده است که انسان ها بیشتر زمان خود را در محیط های مصنوعی و ساخته دست بشر می گذرانند. در عصر حاضر بحث آموزش از طریق محیط و فضای آموزشی جای خود را در تحقیقات بین المللی در زمینه طراحی فضاهای آموزشی باز نموده است. بخش قابل توجهی از یادگیری کودک از طریق کسب تجربه و اطلاعات از محیط پیرامونش است. کودکان چیزهایی را که جلبشان می کنند، فقط به خاطر نمی سپارند، بلکه از نظر روانی تاثیر نیرومندی برآنان می گذارند و بخشی از وجود آنها می شود. ساختمان-های آموزشی را باید بتوان به عنوان دستیار امر آموزش قلمداد نمود. این امر با شناخت معیارهای معماری و تاثیر آن در امر آموزش میسر خواهد بود. با در نظر گرفتن مباحث و شیوه های تدریس درآینده، نقش فضای آموزشی بسیار جدی تر از تصورات فعلی خواهد بود. تحقیق حاضر قصد دارد با رویکرد کیفی و روش توصیفی- تحلیلی با تکیه برمطالعات کتابخانه ای و بررسی پژوهش های صورت گرفته به هدف اصلی تحقیق که بررسی تاثیرات روانشناختی بعضی از عوامل کالبدی و محیطی در فضاهای آموزشی بر یادگیری کودکان است ، دست یابد. نتایج حاصل بیان می کند که عوامل سازنده محیط آموزشی بر تسهیل یادگیری کودکان موثر است و این اثر بخشی به گونه ای است که مجموع این عوامل درکنار یکدیگر شرایطی را فراهم میکنند تا کودکان به فضاهای آموزشی علاقمند شوند و نسبت به آن فضا حس تعلق ،آرامش و امنیت داشته و بتوانند راحت تر بر روی مطالب درسی تمرکز کنند و باعث تسهیل یادگیری آنها می شود.

کلیدواژه ها:

فضای آموزشی ، عوامل محیطی ، یادگیری کودک