راهکاری طراحی فضاهای آموزشی کودکان با هدف ارتقاء تعاملات و بهبود سطح یادگیری دانش آموزان

همه انسان ها در طول زندگانی خود تحت تعلیم و آموزش قرار می گیرند این امر در مقاطع مختلف تحصیلی و در فضاهای گوناگون مانند مهد کودک،دبستان، راهنمایی و دبیرستان و .... صورت می گیرد. .محیطهای یادگیری از عناصری تشکیل خواهند شد که در کنار هم معنادار می شوند.ویژگی ها و کیفیت های هرکدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف موثر می باشند.فیلسوف ژان پیاژه،بر توانایی کودک در درک جهان به طور فعال تاکید بسیار می کند و معتقد است که کودکان به طور انفعالی اطلاعات را جذب نمی کنند، بلکه آنچه را که در دنیای پیرامون خود می بینند،می شنوند و احساس می کنند،سپس انتخاب و تفسیر می نمایند. میتوان گفت معماری،هنری است که ما را در بر گرفته است و انسان ها بیش از آنکه بر فضا تاثیر بگذارند، از آن تاثیر می پذیرند.لازمه اصلاح کالبد آموزش و پرورش،ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است؛فضاهایی که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان می باشد. محققان روانشناسی محیط، با مطالعه الگوهای رفتاری کودکان در محیط های آموزشی به مواردی موثر،از قبیل اندازه ،مدرسه،نورپردازی و...که نقش عمده ای در افزایش خلاقیت دارند، برخورده اند که در جریان مقاله،به بررسی دقیق تر آنها پرداخته خواهد شد. برای اخذ اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و از مقاله های منتشرشده در سایت های معتبر درباره دیدگاه نوین طراحی محیط های آموزشی که از اهمیت ویژه ای در آموزش برخوردارند، استفاده شده است.