پیش بینی میزان بهبود شاخص ناهمواری روسازی در کوتاه مدت پس از اعمال روکش آسفالتی با مخلوط WMA به کمک رگرسیون خطی

امروزه وجود شبکه های بزرگ راه در کشور های مختلف موجب تخصیص بودجه های کلانی جهت ساخت، نگهداری و بهسازی آنها شده است. به همین دلیل در دنیا نهاد های مسیول به دنبال دستیابی به ابزاری جهت تخصیص بهینه منابع مالی و الویت بندی پروژه های مربوط به راهسازی هستند. از این رو پیش بینی میزان بهبود شاخص ناهمواری در کوتاه مدت بعد از هر یک از اقدامات تعمیر و نگهداری و همچنین بهسازی، برنامه ریزان را در اعمال مناسب ترین اقدام ترمیمی بر روسازی یاری می دهد. ازاین رو در این پژوهش از منبع اطلاعاتی SPS-10 که به بررسی تاثیر تکنیک های ساخت مخلوط روکش آسفالتی گرم (WMA) بر عملکرد روسازی می پردازد استفاده گردید. با استفاده از روش رگرسیون خطی رابطه میان مشخصات راه و میزان شاخص بهبود وضعیت روسازی در کوتاه مدت ساخته شد. با توجه به مدل توسعه داده شده، مشخص گردید نوع مخلوط روکش و ناحیه آب و هوایی بر کاهش آنی میزان ناهمواری (IRIdrop) تاثیری ندارد. تنها فاکتور موثر بر این شاخص مقدار IRI پیش از روکش بود.

کلیدواژه ها:

ناهمواری ، بهبود ، کوتاه مدت ، بهسازی ، رگرسیون ، مدیریت.