بررسی راندمان آب در حوضه های آبریز بسته (مطالعه موردی: رودخانه زاینده رود)

اهمیت راندمان آب در کشور خشکی چون ایران به مراتب مهم تر از سایر کشورهاست حال آنکه میزان آب موجود و در دسترس نیز در همه نقاط آن یکسان نیست. فلات مرکزی به عنوان یکی از نقاط مهم و پرجمعیتکشور به حساب آمده فلذا بهره برداری مناسب از آب اهمیت بسیاری دارد. یکی از حوضه های مورد توجه حوضه آبریز زاینده رود است. در حالی که کل منابع تجدیدپذیر آب در حوضه زاینده رود 2900 میلیون مترمکعب است، حجم آب مصرف شده در حوضه 5357 میلیون مترمکعب می باشد. جهت دستیابی به حجم آب مصرفی و با توجه به اطلاعات گردآوری شده، نیازمند محاسبه و اعمال راندمان آبیاری در مطالعات بوده و بدین ترتیب، جهت حصول نتیجه و ارایه دستاوردهای طرح ، محاسبه و تعیین راندمان آبیاری انجام شده است. فلذا راندمان آبیاری در بخش کشاورزی منطقه، برای سیستم های آبیاری سنتی (غرقابی) و تحت فشار به ترتیب برابر با 55 و 80 درصد حصول گشته است. بررسی ها حکایت از آن دارد که راندمان آبیاری اولیه در منطقه مورد مطالعه در حدود 20 درصد بوده و لذا با استناد به منابع و گزارشات موجود مبنی بر 15 درصد آب برگشتی به حوضه، راندمان نهایی را می توان 55 درصد منظور نمود. در واقع راندمان 55 درصد عددی منطقیست که می تواند شاخص خوبی برای توصیف وضعیت راندمان زاینده رود باشد.

کلیدواژه ها:

راندمان آب ، زاینده رود ، حوضه بسته ، شبکه های آبیاری ، پلاسجان ، کوهرنگ