نقش برنامه ریزی آمایش سرزمین در توسعه ظرفیت های منطقه ای

برنامه ریزی آمایش سرزمین با رویکرد همه سونگر و بهره برداری عقلایی از منابع و استعدادهای مناطق مختلف کشور سعی دارد با پدیده عدم تعادل منطقه ای برخورد کرده و راهکارهای مناسب را برای تحقق توسعه متوازن و پایدار در سطح سرزمین ارایه نماید. در این مقاله با استفاده از روش تحقیق توصیفی تحلیلی تلاش می شود تا ضمن بررسی بمفوم و هدف آمایش سرزمین، نقش آن در توسعه ظرفیت های منطقه ای و چالش ها و اهداف تحقق امایش سرزمین بیان گرد. مهم ترین علل عدم تحقق برنامه های آمایش سرزمین در ایران، ساختار تک ساخت فضایی، تقسیم بندی نامناسب اداری بی توجهی به مسیله جمعیت، فقدان طرح نظام مند و مدل کلی برای آمایش نامشخص بودن جایگاه آمایش سرزمین در کنار دیگر طرح های توسعه، فقدان تعریف مناسب از منطقه در کشور و غیره می باشد. شکل گیری توسعه متوازن منطقه ای، طرح ریزی نظام یکپارچه برنامه ریزی، سازماندهی نظام جمعیت، تقویت منابع و قابلیت های توسعه در مناطق و غیره مهم ترین راهکار تحقق اهداف آمایش می باشد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، توسعه ، منطقه ، ایران