تحلیل جامعه شناختی سبک زندگی اسلامی ایرانی (بوم محو ری سبک زندگی) به مثابه پایه الگوی پیشرفت

سبک زندگی نتیجه تمام انتخاب ها و گزینش های زندگی شخصی افراد است که شامل نحوه مصرف، نوع اتومبیل، نوع لباس و همه جنبه های رفتاری انسان هاست. سبک زندگی بخشی از زنگی است که عملا تحقق می یابد و در بردارنده و طیف کامل فعالیت هایی که است که افراد در زندگی روزمره خود انجام می دهند و محصول و معلول باورها، ارزش ها و جهان بینی فرد یا جامعه و محیط وی است. در واقع لایه رویین و آشکار هویت یک جامعه سبک زندگی آن است. پیر بوردیو سبک زندگی با مفهوم منش در ساختار اجتماعی، گیدنز به مثابه شیوه های زندگی دوران تجدد وبلن به مثابه مصرف تظاهری یا نمایشی، زیمل به مثابه مسابقه برای مد و وبر به مثابه منزلت اجتماعی و انسجام گروهی تعریف می کند. با توجه نقش سبک زندگی در توسعه اجتماعی هدف اصلی پژوهش بررسی مولفه های سبک زندگی و سازوکار اثرگذاری آن در جریان توسعه و پیشرفت است. یافته های تحلیلی و تاریخی نشان می دهد که فرهنگ نذر ارزش های اجتماعی صدقه، گفتار و عمل نیک، خانواده اخلاقی و صرفه جو، توجه به سیره نبوی، آخرت باوری، تکریم انسان مدنی، کار و تلاش جهادی، ایمان و اعتقاد اجتماعی، تهذیب نفس، اجتناب از مال حرام، عدالت اجتماعی اقتصادی اصلاح الگوی مصرف، پایبندی به اخلاق کار، فرهنگی شدن وقف، فرهنگی شدن صله رحم و توجه به منافع و مصالح اجتماعی از شاخص های سبک زندگی اسلامی ایرانی هستند که می تواند در توسعه اجتماعی و پیشرفت اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، الگوی اسلامی - ایرانی ، پبشرفت وقف ، نذر و تعاون