مسیله نمایندگی سرمایه فکری: شواهدی تجربی از بورس اوراق بهادار تهران

بر اساس دیدگاه مبتنی بر منابع شرکت، سرمایه فکری به عنوان یک دارایی غیر ملموس ایجاد شده در داخل خود سازمان، منبع استراتژیکی است که شرکت را قادر به ایجاد مزیت رقابتی عملکرد مالی برتر می نماید. اما به واسطه عدم گزارشگری اقلام مربوط به سرمایه فکری، بین مدیریت سهامداران شرکت، پیرامون سرمایه فکری سازمان، نوعی عدم تقارن اطلاعاتی وجود دارد که این عدم تقارن اطلاعاتی می تواند هزینه هایی را متوجه سهامداران دیگر صاحبان منابع گرداند. لذا در تحقیق حاضر، با رویکرد قیاسی- استقرای،، رابطه بین هزینه های نمایندگی سرمایه فکری با روش مدل سازی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آمرای پژوهش را شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1382 تا 1394 تشکیل می دهد. پس از اطمینان یافتن از برازش قابل قبول مدل های اندازه گیری ساختاری پژوهش، یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین هزینه های نمایندگی سرمایه فکری یک رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. این یافته پژوهش، نظریه نمایندگی در رابطه با سرمایه فکری را برای شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، تایید می نماید.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، هزینه های نمایندگی ، مدل سازی معادلات ساختاری