ارزیابی بلوغ ریسک های اجرایی در ساختمان با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: ساختمان های شهر تهران)

مفهوم توسعه پایدار یک تغییر مهم در فهم رابطه انسان طبیعت انسان ها با یکدیگر می باشد. این مساله با نگاه دو قرن گذشته در تضاد است؛ دیدگاهی که بر پایه جدایی موضوعات محیطی اجتماعی اقتصادی می باشد. می توان گفت که توسعه پایدار معماری پایدار، حفاظت از محیط زیست را با تغییر رویکرد نسبت به طبیعت مورد نظر قرار می دهند ولی راه کارهای ارایه شده آنچه امروزه در محیط ساخته شده متجلی می شود، نوعی برخورد گسسته جدا از طبیعت است تنها به حفظ آن جهت بهره برداری نسل های آینده توجه می کند. این تحقیق با هدف ارایه مدلی جهت ارزیابی ریسک های اجرایی ساختمان ها، با رویکرد توسعه پایدار با روش توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی انجام شد. برای تجزیه تحلیل داده های گردآوری شده از روش های آمار توصیفی وآمار استنباطی استفاده شد. در مطالعه حاضر جهت آزمون فرضیات تحقیق دستیابی به اهداف تحقیق پس از جمع آوری داده ها تکمیل پرسشنامه ها، برای بررسی فرضیه های تحقیق در صورت از آزمون تی تک نمونه آزمون معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی با نرم افزار SMARTPLS استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که کاهش ریسک زمانی اجرایی ساختمان ها، کاهش ریسک زمانی اجرایی ساختمان ها، کاهش اتلاف انرژی برق کاهش خروجی زباله با توسعه پایدار رابطه مثبتی دارند همچنین بین کاهش هزینه اجرایی ساختمان ها، کاهش ریسک عملکرد اجرایی ساختمان ها، کاهش تولید دی اکسید کربن توسعه پایدار رابطه معناداری جود ندارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، ریسک های اجرایی ، کاهش ریسک ، نرم افزار SMARTPLS