تبیین مولفه های برنامه ریزی محله های شهری با تاکید بر اصول نوشهرگرایی (نمونه موردی: محله تجریش شهرداری منطقه تهران)

امروزه گسترش فیزیکی شهرها سبب وابستگی شهروندان به وسایل نقلیه شخصی عمومی برای جابه جایی در سطح شهر به منظور برآورده ساختن نیازمندیهای خود شده است. این مساله در شهرهای بزرگ که تخصصی شدن حوزه های شهری در عرضه خدمات کالاها، بیشتر به چشم می خورد، سبب جدایی گزینی کاربری ها اجتناب ناپذیری مردم در استفاده از وسایل نقلیه شده است. چنین روندی علاوه بر ایجاد مشکلات زیست محیطی، افزایش هزینه های مدیریت شهری افزایش مصرف سوخت های فسیلی، تاثیراتی منفی نیز بر کیفیت زندگی شهروندان خواهد گذاشت. محله تجریش شهرداری منطقه تهران به دلیل تنوع کاربری های متنوع خدمات رسان در حوزه بلافصل خود، ارزش تاریخی محدوده به دلیل افزایش جمعیت روزافزون آن برای ایجاد محله ای پیاده مدار در جهت کاهش حرکت حمل نقل وسایل نقلیه حایز اهمیت می باشد. بهره برداران این موضوع سکنه اهالی محله تجریش شهرداری منطقه تهران تمامی شهروندانی که از این محله استفاده می کنند، همچنین شهرداری است. هدف از این پژوهش تبیین مولفه های برنامه ریزی محله های شهری با تاکید بر اصول نوشهرگرایی (نمونه موردی: محله تجریش شهرداری منطقه تهران) می باشد با استفاده از روش لیزرل طی انجام تحلیل پرسشنامه ای که توسط 384 نفر از اهالی ساکن در تجریش پر شده بود به این نتیجه رسیده که در اولویت بندی آزمون تی پیاده مداری 3/22 امتیاز، ایجاد شبکه ترافیکی پیوسته 2/87 امتیاز، ایجاد کاربری مختلط 2/94 امتیاز، ایجاد گونه های مختلف در مسکن 3/15 امتیاز، افزایش تراکم در بافت 2/29 امتیاز حفظ تقویت ساختار سنتی محله 3/04 امتیاز را به ترتیب گرفته اند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، محله نوشهرگرایی ، تجریش ، تهران