بررسی نقش جایگاه هویت معماری ایرانی در ایجاد محلات جدید شهری (نمونه مورد مطالعه: محله متخصصین همدان)

محله به عنوان تبلور فضای اجتماعی اقتصادی جامعه، از انسجام خاصی برخوردار است. به عبارتی محله تشکلی اجتماعی است که عناصر اصلی تشکیل دهنده آن عبارتند از: خانه های مسکونی، مسجد، میدان کوچه. لذا در پژوهش حاضر فرض بر این است که می توان با استفاده از پارامترهای هویت ساز معماری ایرانی به معیارهایی طراحانه جهت طراحی محلات جدید شهری دست یافت. جهت دست یابی به این امر سعی شده است تا با بررسی پارامترهای هویت ساز معماری ایرانی در محلات شهری به معیارهایی طراحانه جهت طراحی محلات جدید شهری با اصالت هویت ایرانی دست یافت هویت ایرانی را احیا کرد. پژوهش حاضر، با روش توصیفی تحلیلی به صورت نمونه موردی (case study) می باشد. لذا با استفاده از منابع کتابخانه ای میدانی به بررسی اطلاعات پرداخته شده است. در این میان با استفاده از تحلیل های به عمل آمده از آن جا که محلات شهری از مکانهایی هستند که فرد علاوه بر گذراندن اوقات فراغت قسمتی از شخصیت وی را تشکیل می دهد. می توان چنین نتیجه گرفت که پارامترهای معماری ایرانی از قبیل: درون گرایی، مرکزیت، انعکاس، پیوند معماری با طبیعت، هندسه، شفافیت، تداوم ابهام، تداوم میان بیرون درون تداوم محیط میتوانند هویت ایرانی را در محلات جدید شهری احیا کنند زیرا شاخصه های هویت معماری ایرانی بر احیای حس اصالت معنا دار شدن با هویت پنداشته شدن افراد تاثیر می گذارد.

کلیدواژه ها:

هویت ، معماری ایرانی ، محلات جدید شهری ، محله متخصصین