پیش بینی خودشیفتگی بر اساس شکرگزاری ابعاد آن در بیماران مبتلا به سرطان خون

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی خودشیفتگی بر اساس شکرگزاری ابعاد آن در بیماران مبتلا به سرطان خون انجام شد. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به سرطان خون مراجعه کننده به بیمارستان نمازی درمانگاه مطهری شهر شیراز بودند که از این میان، 100 نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه شخصیت خودشیفته آمز، اندرسون روسه 2006 پرسشنامه شکرگزاری ایرانی اسلامی گودرزی، مرزوقی نوری 1393 استفاده شد. طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی مقطعی جزء طرح های همبستگی بود. برای تحلیل داده ها از روش رگرسیون ساده گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS-21 استفاده شد. یافته ها نشان دادند که مقیاس شکرگزاری کلی B=-0/27 خرده مقیاس شکرگزاری افعالی B=-0/28 به ترتیب قادر به تبیین 7% 8% از خودشیفتگی به صورت منفی می باشند. بنابراین، طراحی اجرای مداخلات شناختی رفتاری برای ارتقای شکرگزاری به خصوص بعد شکرگزاری افعالی در این بیماران به منظور تضعیف خودشیفتگی، پیشنهاد می شود

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی ، شکرگزاری ، سرطان خون