لزوم بکارگیری عناصر هویتی فرهنگی در شهر

یکی از اساسی ترین و بدیع ترین مباحث عصر جدید بحران هویت و رهایی از آن است که در رشته های گوناگون دارای اهمیت های متفاوتی است. این موضوع در معماری اهمیت ویژه ای دارد. بحران هویت قریب یکصدسال است که گریبان گیر جامعه معماری شده است. اگرچه در این دوران تعدادی از معماران تلاش نمودند تا در وضع موجود معماری تغیراتی ایجاد نمایند و به آن شخصیتی ایرانی دهند اما معماری کنونی ما از درد بی شخصیتی به شدت رنج می برد و به تبع آن شهرهای ما سرشار از عناصر تهی از معانی و اسم های بی مسما شده است. برای نجات از این بی هویتی که گسست از سنت و تقلید ناآگاهانه ، از عوامل اصلی آن به شمار می رود، لازم می نماید، معماران و طراحان شهری پیش از مسخ کلی جامعه و نا امیدی معدود کسانی که هنوز تن به بی هویتی نداده اند، توجه علمی و عملی خویش را به نقش و تأثیر محیط بر رفتار و ذهنیت شهروندان معطوف دارند و در حذف عناصر ناسازگار و خلق عناصر هویتی فرهنگی در شهر با طرح ، کلام، تربیت دانشجویان و به طور کلی هر آنچه که می تواند راه رسیدن به اهداف فوق را هموار سازد شدت بیشتری بکار گیرند. با توجه به آنچه گذشت، نگارنده ی سطور با استفاده از روش کتابخانه ای و مطالعه ی پیگیر و مستمر سعی دارد پس از ورود به ادبیات موضوع مورد بحث و آشنا یی با معنای هویت، فرهنگ و عناصر هویتی فرهنگی، اهمیت و لزوم بکار گیری این عناصر را پیش روی خواننده ی محترم قرار دهد.

کلیدواژه ها:

هویت ، فرهنگ ، مشارکت ، هویت شهر