آزمون توابع خطی غیرخطی سیاست پولی در ایران

تعیین اینکه چگونه سیاستگذاران پولی به متغیرهای اقتصادی کلید عکس العمل نشان می دهند، همواره از مشغولیت های ذهنی اصلی اقتصاددانان پولی بوده است. تخمین قواعد سیاست پولی (توابع واکنشی) روشی است که به طور گسترده جهت شناخت رفتار بانک های مرکزی استفاده می شود. رفتار تحت رژیم های مختلف، چون سیستم های قاعده مند تورم مزمن متفاوت است. در عمل تخمین قواعد ابزاری برای توضیح این است که بانک مرکزی چگونه سیاست خود را در قبال تحولات اقتصاد کلان پیش بینی شده تغییر دهد. در این مقاله تخمین چند قاعده ابزاری به صورت خطی غیر خطی برای اقتصاد ایران ارایه می شود. قواعد خطی نشان می دهند که سیاست پولی در ایران به جای مبارزه تمایل به همراهی با تورم دارد. همچنین تخمین ها نشان می دهند که بانک مرکزی ایران به طور سیستماتیک از قواعد سیاستی مرسوم یا مختلط در جهان تبعیت نمی کند. روایتی که می توان از تخمین های غیرخطی خواند این است که در وضعیت تورم پایین تر از یک آستانه، سیاست های انبساطی بانک مرکزی تمایل به مساعدت به فعالیت های اقتصادی دارد. اما در دوره های تورم بالا تر از آستانه، بانک مرکزی سیاست های ضد تورمی اعمال نمی کند. ولی این موضع گیری به سماعدت به تولید نیز نمی انجامد. در این وضعیت سیاست پولی اگر نه نامناسب، بی خاصیت است.

کلیدواژه ها:

سیاست پولی ، قاعده ابزاری غیرخطی ، اثر آستانه ای ، قاعده مک کالوم ، تابع واکنشی سیاست پولی