بهینه سازی فاکتور حلالیت درتولید چدن نشکن به روش افزودن منیزیم در راهگاه

طراحی سیستم راهگاهی یکی از متغییرهای مهم در ریخته گری قطعات چدن نشکن به روش افزودن منیزیم در راهگاه است.دراین پژوهش از یک سیستم راهگاهی جدید (بر اساس نظریه سرعت بحرانی) برای ریخته گری این نوع قطعات استفاده شده است.سه مقدار فاکتور حلالیت 0/03 (محفظه واکنشی با سطح مقطع به ابعاد 4x5 سانتی متر مربع) 0/04 (محفظه واکنشی با سطح مقطع به ابعاد 4x4 سانتی متر مربع) 0/05 (محفظه واکنشی با سطح مقطع به ابعاد 4x3 سانتی متر مربع) به همراه سه ارتفاع متفاوت به ازای دو فاکتور حلالیت اول دو ارتفاع متفاوت به ازای فاکتور حلالیت سوم متغیرهایی بودند که دراین پروژه موردبررسی قرار گرفتند. در نتیجه تعداد کل قطعات ریختگی قطعه است. از میان آنها فاکتور حلالیت بهینه ارتفاع مناسب درسیستم راهگاهی جدید بدست آمد. در نهایت نتیجه بهتر هم از نقطه نظر تعداد گرافیت ها در یک میلی متر مربع (ندول کانت) بالاتر هم از نظر توزیع یکنواخت آن در سرتاسرقطعه مربوط به فاکتور حلالیت 0/03 (محفظه ای با سطح مقطع به ابعاد 4x5 سانتیمتر مربع) ارتفاع سانتی متر بدست آمد. با افزایش ارتقاع سطح مقطع محفظه واکنش میزان کروی شدن تعداد گرافیت ها دریک میلی متر مربع (ندول کانت) کاهش یافت همچنین هرچه قدر سرعت سرد شدن قطعه بالاتر باشد، تعداد گرافیت ها در یکمیلی متر مربع (ندول کانت) بیشتر میشود. به دلیل انتخاب کوتاهترین زمان ممکن بین افزوده شدن مواد کروی کننده به مذاب وانجماد بازدهی این سیستم بسیار بالاتر است.