رابطه ویژگی های شخصیت خودپنداره تحصیلی با خودکارآمدی ریاضی در دانش آموزان متوسطه ناحیه یک تبریز

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین ویژگیهای شخصیتی، خودپنداره تحصیلی با خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان صورت گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان ناحیه تبریز که در سال تحصیلی 1394-1395 مشغول به تحصیل بودند را تشکیل میدهد که با روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 325 دانش آموز از بین آنها انتخاب گردید. گروه نمونه ابزارهای پژوهش شامل؛ پرسشنامه شخصیت فرم کوتاه((NEO پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی (MSES-R) پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یی یسن چن بودند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون رگرسیون چند متغیری به روش گام به گام مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که بین خودپنداره تحصیلی خودکارآمدی ریاضی رابطه معنی دار وجود دارد. بعلاوه بین ویژگیهای شخصیت خودکارآمدی ریاضی نیز در کل ارتباط معنیداری مشاهده شد، همچنین نتایج رگرسیون نشان داد در مجموع دو متغیر ویژگیهای شخصیتی خودپنداره تحصیلی به میزان33 درصد خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان را پیش بینی میکنند. بنابراین دانش آموزان با ویژگیهای شخصیتی برونگرایی، انعطاف پذیری بالا روان رنجورخویی پایین خودپنداری تحصیلی مثبت در مقایسه با سایر دانش آموزان به احتمال بیشتر دارای خودکارآمدی ریاضی مثبت خواهند بود.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، خودپنداره تحصیلی ، خودکارآمدی ریاضی