پیش بینی دلزگی زناشویی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره تهران

هدف از انجام این پژوهش پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس طرحواره ناسازگار اولیه طرد و بریدگی در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره تهران در سال 1396 بود. این پژوهش از نوع همبستگی بود و جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه ی زوجین دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران بودند. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان انتخاب، و با توجه با اندازه جامعه تحقیق انتخاب شدند. در این تحقیق از نمونه گیری در دسترس استفاده شد، بدین منظور که به سه مرکز از مراکز مشاوره رجوع شد، و تعداد 240 پرسشنامه در اختیار افراد قرار داده شد و بعد از پاسخگویی به آنها پرسشنامه های مورد نظر گرد آوری شد. ابزار اندازه گیری در پژوهش حاضر دو پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز (1996) و پرسشنامه طرحواره یانگ (حوزه طرد و بریدگی) (1998) بود. جهت تجزیه و تحلیل فرضیه های از تحلیل آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد با افزایش میزان طرحواره طرد و بریدگی میزان دلزدگی زناشویی کاهش پیدا می کند. در نهایت اینکه می توان بر اساس طرحواره طرد و بریدگی دلزدگی زناشویی را پیش بینی کرد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش نقش طرحواره طرد و بریدگی را در پیش بینی دلزدگی زناشویی را مورد تایید قرار داد.

کلیدواژه ها:

دلزدگی زناشویی ، طرحواره طرد و بریدگی و طرحواره های ناسازگار اولیه