بهبود علایم روانشناختی و رشد پس از سانحه با استفاده از شقت در مانی گروه محور

حضور کودک با مشکلات و اختلال های رفتاری که یکی از مهمترین و شایع ترین آن ها اختلال کم توجهی-بیش فعالی است در هر خانواده، ساختار آن خانواده را تحت تاثیر و سلامت روانی خانواده به خصوص والدین را تحت الشعاع قرارمی دهد. از سوی دیگرتجربه حادثه های دشوار می تواند در حوزه های متعددی به رشد فرد منتهی گردد که خود می تواند زمینه ساز حل بسیاری از مشکلات روانشناختی مانند اضطراب، افسردگی و استرس شود. لذا با توجه به اهمیت موضوع این پژوهش با هدف بهبود علایم روانشناختی و رشد پس از سانحه با استفاده از شقت در مانی گروه محور انجام گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان بیش فعال بود که به مراکز بهداشت و درمان شهر اصفهان در بهار سال 1396 مراجعه نموده بودند . از طریق نمونه گیری هدفمند 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند و پرسشنامه های DASS-21، رشد پس از سانحه (PTGI) اجرا شد . گروه آزمایش تحت 8 جلسه (به صورت هفته ای دو جلسه 90 دقیقه ای) شفقت درمانی قرار گرفتند و یک هفته پس از اتمام مداخله هر دو گروه آزمایش و کنترل مورد پس آزمون واقع شدند. شایان به ذکر است که نمونه نهایی پس از ریزش به 20 نفر ( 10 نفر آزمایش و 10 نفر کنترل ) تقلیل یافت . داده ها از طریق نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج تحلیل spss از طریق نرم افزار کوواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت منجر به بهبود علایم رشد پس از سانحه کودکان بیش فعال گردیده است. همچنین دیگر نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت بر احساس قدرت درونی و تغییر در اهداف و اولویت مادران کودکان بیش فعال در شهر اصفهان تاثیر داشته است ولیکن این درمان، بر احساس نزدیکی و صمیمیت با دیگران، تلاش برای حفظ روابط با دیگران تاثیر نداشت. به عبارتی درمان مبتنی بر شفقت منجر به افزایش احساس قدرت درونی و تغییر در اهداف و اولویت مادران کودکان بیش فعال گردید. بنابراین با توجه به اثربخشی این درمان گروهی استفاده از این روش برای مراجعان مراکز مشاوره می تواند گزینه مناسبی باشد .

کلیدواژه ها:

رشد پس از سانحه ، گروه درمانی ، شفقت درمانی ، مادران کودکان بیش فعال.