بررسی تاثیر روش اختلاط عمیق خاک برپایدارسازی شیروانی

همواره در میانه طول شیروانی مکانی وجود دارد که در صورت قرار گیری و اجرای ستون های اختلاط عمیق در آن موقعیت، ضریب اطمینان پایداری شیروانی حداکثر می گردد. همچنین با افزایش مقدار قطر و چسبندگی مصالح اختلاط عمیق خاک، ضریب اطمینان پایداری افزایش و تغییرمکان های جانبی کاهش می یابد. اما به ازای مقادیر معینی از هندسه شیروانی و ویژگی های مقاومتی خاک، همواره قطر و چسبندگی بهینه ای برای ستون اختلاط عمیق وجود دارد که به ازای مقادیر بیشتر ار آن، تاثیر چندانی بر افزایش ضرایب اطمینان پایداری و کاهش تغییرشکل های جانبی شیروانی ندارد. در این مقاله سعی شده است، با با مروری بر مبانی نظری متغییرهای تحقیق، مساله پایدارسازی شیروانی با استفاده از روش اختلاط عمیق خاک مورد بررسی قرار گیرد. پارامترهای مورد بررسی در این ارزیابی شامل بررسی اثر محل قرارگیری گروه ستون های اختلاط عمیق در طول شیروانی ، طول، قطر، ضریب چسبندگی و فاصله بین ستون های اختلاط عمیق می باشد. با توجه منابع مطالعاتی داخلی و خارجی این نتایج حاصل شده است که با افزایش مقدار طول ستون های اختلاط عمیق و کاهش فاصله بین آن ها، ضریب اطمینان پایداری در برابر لغزش همواره افزایش و مقدار تغییرشکل ها کاهش می یابد اما به ازای شرایط هندسی معین، همواره طول و فاصله ما بین بهینه ایی برای ستون های اختلاط عمیق وجود دارد که بهسازی به ازای طول های کمتر و فواصل مابین بیشتر، تاثیر اندکی بر افزایش ضریب اطمینان پایداری شیروانی دارد.

کلیدواژه ها:

شیروانی ، اختلاط عمیق خاک ، ضریب اطمینان پایداری ، تغییرشکل جانبی