بررسی مسکن انعطاف پذیر و عوامل تاثیرگذار بر آن (نمونه موردی)

در خانه عواملی هست که ارزش های انسانی در آن تجلی پیدا می کند و می توان به مهم ترین آن به عنوان مکان اجتماعی نگهداری فرهنگ اشاره کرد. خانه هایی که با الگوی حداقلی مسکن طراحی می شوند، فاقد بهره وری لازم به لحاظ فضایی بوده و ناتوانی آن ها در پاسخ گویی بهینه به نیازهای ساکنان روشن است. یکی از راهکارهای تامین مسکن بهینه قابلیت انعطاف پذیری در آن است. انعطاف پذیری در طراحی معماری شامل امکان تنظیم و سازگاری واحد مسکونی در طول زمان می شود. انعطاف پذیری در طراحی معماری تنوعی را ارایه می دهد که شامل امکان تنظیم و سازگاری واحد مسکونی در طول زمان است و درنهایت موجب می شود ساختمان، گونه های جدیدی از خود را به نمایش گذارد. این امر در ساختمان باعث، ایجاد تنوع شده و درنهایت موجب بهبود بهره وری و افزایش عمر ساختمان می گردد. روش تحقیق در این مقاله کیفی بوده که در آن به مطالعه مسکن انعطاف پذیری و عوامل تاثیرگذار بر آن پرداخته می شود. به این ترتیب پس از گردآوری اطلاعات از طریق روش کتابخانه ای و بررسی نمونه های مرتبط و تحلیل آن ها، به نتایجی در رابطه با دستیابی به انعطاف پذیری اشاره می شود. طرح موضوع انعطاف پذیری در این مقاله به منظور عملکرد چند فضا متفاوت در یک فضا صورت گرفته است.این مکان می تواند رویکرد انعطاف پذیری را به یک فرصت تبدیل کرده تا از این طریق نیازهای احتمالی کاربران در فرآیند طراحی در نظر گرفته شود، با تفکر بلندمدت به طول عمر استفاده از مسکن و رضایتمند بودن آن کمک شود و به تولید گزینه های خلاق منجر گردد.

کلیدواژه ها:

مسکن انعطاف پذیر ، بهره وری ، خلق فضا ، ارتقا رضایتمندی