جایگاه حقوق افراد کم توان و معلول در فضاهای شهری

معلویت به مثابه پدیده ای زیستی و اجتماعی، واقعیتی است که تمام جامع، صرف نظر از میزان توسعه یافتگی، اعم از کشور های صنعتی و غیر صنعتی با آن مواجه هستند. همچنین روز به رز بر شمار جمعیت میان سال و کهن سال که گروه کم توان های حرکتی را تشکیل می دهند با افزایش امید به زندگی در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه از جمله در کشور ما افزوده شده و می شود. گروه هایی که توجه به نیازهای زیستی آنان در محیط اجتماعی یعنی در فضاهای عمومی می تواند امکان حرکت مستقل فارغ از کمک دیگران را برای ایشان فراهم آمورد و در نتیجه بر پویایی زندگی این گروه های جمعیتی تاثیری در خور توجه بر جای بگذارد. بدینسان این مسیله، بستری لازم را برای نگارش پژوهش حاضر فراهم کرده است. هدف اصلی از نگارش پژوهش لذا ساماندهی فضاهای عمومی با توجه به نیازهای معلولان و کم توان های حرکتی، یکی از ضروریات هر جامعه، بخصوص جامعه ماست که بعد از جنگ علاوه بر دو گروه یادشده با شماری از جانبازان نیازمند این توجه مواجه شده است. در پژوهش حاضر هدف تحلیل و شناسایی مولفه های کلان، میانه و خرد اثر گذار در فعالسازی یا رکورد فضاهای عمومی در راستای برخورداری از حقوق مدنی معلولین به عنوان یک شهروند در بهره گیری از فضاهای عمومی شهری پرداخته شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی- تحلیلی است که از ابزار جمع آوری اطلاعات مطالعات اسنادی(کتابخانه ای) در بستر بهره گیری از مطالعات میدانی بهره برده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که معلولان و جانبازان به عنوان شهروندان جامعه دارای حق و حقوقی هستند که باید به آن ها توجه شود. از جمله ا ین موارد که باید در نظر قرار گیرد، موضوع طراحی و مناسب سازی فضاهای شهری برای این قشر است. به صورتی که اگر شهروند معلول و یا جانباز به دلیل نامناسب بودن فضاهای مختلف شهری قادر به دسترسی به مکان ها و فضاهای مورد نیاز خود نباشد، با مشکلات و تنگناهای متعددی مواجه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معلول ، حق بر شهر ، مناسب سازی ، عدم تبعیض