بررسی روند شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی در بافت شهری تهران نمونه موردی- محله اسلام آباد

موضوع این تحقیق، بررسی روند شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی بافت شهری تهران در محدوده اسلام آباد می باشد. مسیله تحقیق حاضر تبیین روند شکل گیری سکونتگاه های غیر رسمی می باشد. موضوع سکونتگاه های غیررسمی یا حاشیه نشینی امروزه از چالش های اساسی و عوامل اصلی در برابر توسعه پایدار شهری محسوب می شود و از ابعاد اجتماعی و امنیتی نیز مورد توجه قرار دارد. این ضرورت خود پیشینه ی ذهنی تحقیق پیشرو را برای پژوهش گر فراهم آورده است. سیوال تحقیق حاضر عبارت است از: علت اصلی شکل گیری سکونتگاههای غیر رسمی در بافت شهری تهران چه بوده است که در روند پژوهش حاضر درصدد پاسخ دهی به آن بر آمده ایم، همچنین بر اساس این فرضیه بن مایه ی تحقیق فوق شکل می گیرد. جمعیت آماری این پژوهش، افراد ساکن در محله اسلام آباد واقع در منطقه 2 شهرداری تهران می باشند. حجم نمونه 200 نفر و ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق پرسشنامه می باشد. روش تحلیل داده ها تحلیل کمی است که به دو صورت تحلیل توصیفی و تبیینی انجام شده است. در تحلیل توصیفی از تکنیک هایی مانند جداول توزیع فراوانی و نمودارها و میانگین استفاده شده است. در خصوص فرضیات تحقیق باید گفت که این تحقیق شامل سه فرضیه می باشد. در فرضیه نخست به نظر می رسد شکل گیری سکونتگاه های غیر رسمی در شهر تهران ناشی از عوامل اقتصادی، اجتماعی و عدم وجود طرح جامع شهری در دوران گذشته بوده است. در خصوص فرضیه دوم، به نظر می رسد گسترش شهر تهران موجب کاهش سکونتگاه های غیررسمی گردیده است و در نهایت در مورد فرضیه آخر به نظر می رسد سکونتگاه های غیر رسمی تاثیر منفی اقتصادی، اجتماعی، امنیتی، زیست محیطی و.... بر محیط پیرامون خود داشته است.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های غیر رسمی ، توسعه پایدار ، ابعاد اجتماعی و امنیتی ، محله اسلام آباد