برنامه ریزی مسکن برای گروه های کم درامد شهری (نمونه موردی: شهر خواف)

تامین مسکن مناسب به ویژه برای گروه های کم درآمد شهری از مهمترین مسایل و چالش های پیش روی کشورهای جهان برای دستیابی به توسعه پایدار محسوب می شود و تقریبا همه کشورهای جهان در این زمینه با معضلات جدی مواجه هستند. بر این اساس از دهه های گذشته سیاست های مختلفی برای حل این معضل ارایه و اجرا شده است. روش مورد استفاده در این مقاله، روش تحلیلی– توصیفی بوده و گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی انجام شده است. به طور کلی سیاست های تامین مسکن گروه های کم درآمد در چهار گروه: سیاست ساخت مسکن، سیاست تامین مالی مسکن ، سیاست زمین و خدمات، سیاست های منتج از راهبرد توانمندسازی قرار می گیرد. سیر تاریخی و تکاملی سیاست ها در جهان نیز به گونه ای بوده که کانون توجهات از برنامه فیزیکی و شیوه نامعین مسکن دولتی به تدریج ابتدا به سوی سیاست مسکن خودیاری و سپس به طرف سیاست مسکن توانمندسازی گرایش پیدا کرده است. همچنین به نظر می رسد موفقیت بخش مسکن در کشورهای مختلف؛ بیش از هرچیز مرهون رعایت اصول اولیه برنامه ریزی است. شفافیت این بخش به مانند دیگر فعالیت های اقتصادی در این کشورها، به همراه آمار واقعی و کارآمد و در دسترس باعث شده تا هم برنامه ریزان و هم دست اندرکاران فعال در بخش مسکن همواره گزینه های مناسب و مطمینی را برای اجرا پیش رو داشته باشند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، مسکن ، کم درآمد ، خواف