بررسی مفاهیم مکان و لا مکانی، حس مکان و حس تعلق به مکان (مطالعه موردی: فضای اطراف دریاچه مصنوعی پارک ملت مشهد)

حس مکان در یک فضای شهری موجب افزایش علاقه مندی مردم به آن فضا و ایجاد حس تعلق به آن می گردد. در مقابل حس لامکانی فضایی است که کیفیات محیطی و محرکات ادراکی آن در نقش انگیزی و ایجاد تصورات ذهنی از فضا کافی نبوده و موجب کاهش حس تعلق به فضا می گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی مفاهیم حس مکان و لامکانی و حس تعلق به مکان در فضای شهری انجام شده است. در این پژوهش از روش های کتابخانه ای و مطالعه ی منابع و اسناد به بررسی مفاهیم پایه و مولفه های موثر بر شکل گیری آنها پرداخته و سپس از طریق مشاهدات میدانی و تجربی به جمع آوری اطلاعات و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش های استنباطی و تحلیلی در نمونه ی موردی قسمتی از فضای پارک ملت مشهد ( فضای اطراف دریاچه مصنوعی پارک ملت) پرداخته شده است. نتایج حاصل بیان می دارد که عواملی مانند مولفه های کالبدی و ویژگی های فیزیکی ، ساختار معنا در ذهن مردم و فعالیت هایی که در محیط صورت می گیرد می توانند یک فضا را تبدیل به مکان کنند و با توجه به کیفیات محیطی و معنا بخشی مثبت در یک مکان می تواند موجب ایجاد حس تعلق به مکان گردد که با بررسی نمونه ی موردی می توان گفت این فضا به عنوان یک مکان ارزیابی شده و دارای حس تعلق به مکان می باشد.

کلیدواژه ها:

فضا ، مکان ، حس مکان ، حس لامکانی ، حس تعلق ، پارک ملت