اثر زیولیت بر آبگریزی پویا و ایستا در یک خاک آلوده به نفت خام

یکی از معضلات عمده خاکهای آلوده به نفت به ویژه در مناطق خشک دنیا آبگریزی است. بمنظور بررسی اثر افزودن زیولیت معدنی به عنوان یک اصلاح گر، بر میزان آبگریزی خاک آلوده به سطوح مختلف نفت خام آزمایشی در قالب طرح پایه کاملا تصادفی و در قالب آزمون فاکتوریل طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح زیولیت (صفر (شاهد) 1/5 و 3 درصد وزنی) سه سطح نفت خام (صفر (شاهد)، یک و دو درصد وزنی و چهار بازه زمانی 20 روزه 20، 40، 60، 80 روز بودند. با توجه به نتایج حاصل از روش قطره چکان، کاربرد سه درصد زیولیت برای کاهش آبگریزی خاک های آلوده به نفت و کاربرد 1/5 درصد زیولیت برای کاهش آبگریزی خاک های غیر آلوده پیشنهاد می گردد. نتایج حاصل از روش آب و الکل نشان داد که کاربرد سه درصد زیولیت برای کاهش آبگریزی خاک های آلوده به نفت و خاک های غیر آلوده مناسب است. تیمارهای اعمال شده (نفت، زیولیت و زمان) هر سه تحت شرایط کلی سبب کاهش مدت زمان ورود قطرات آب به خاک (کاهش آبگریزی خاک) نسبت به خاک شاهد میگردند. از میان تیمارهای بکاربرده شده اثر نفت بر آبگریزی خاک چشمگیرتر از زیولیت و زمان بود.

کلیدواژه ها:

آلودگی خاک ، نفت خام ، زیولیت ، آبگریزی ، آب و الکل ، قطره چکان